Ayurveda : Ancient Heritage in the Age of Globalisation - page 81

80 อายุ รเวท : ภู มิปัญญาโบราณในยุ คโลกาภิวัตน์
เติบโตทางการแพทย์ของอินเดียที่ ส� ำคัญแสดงให้ เห็นว่าไม่สามารถ
เปรียบเทียบได้กั บความเก่งกาจทางโลกด้านอื่นๆของชีวิตสังคมอิ นเดีย
โบราณ ด้วยเหตุนี้ จึงมีความพยายามที่จะอธิ บายถึงการอยู่ด้วยกัน
อย่างสมานฉันท์ของอินเดียโบราณ (Zimmer 1948) นักวิชาการบาง
คนรู้สึกว่า การศึกษาสองเรื่ องมักจะมีการโต้ แย้งกันและกัน (Chatto-
padhyayay 1977 ในเรื่องเฉพาะและ Gupta 1954 ในเรื่องทั่วไป)
อีกนัยหนึ่ ง นักวิชาการยุโรป ผู้สนั บสนุนทฤษฎีความสั มพันธ์ระหว่าง
กันของการแพทย์กรีกกับหลักปรัชญาของไอโอเนียน (Ionian) ลั ทธิ
ของเอพิคยู-รั ซ (Epicurean) และเพลตอน (Platon) (Rahman
1977:28) โน้มน้าวพวกเขาว่า หลักปรัชญาของลัทธิสางขยะและลัทธิ
ไวเศษิกะ (Samkhya and Vaisheshika) ได้ สร้างหลั กความเชื่อ
ในเรื่องของเหตุผลในการแพทย์ อินเดีย นักวิชาการชาตินิยมสนับสนุ น
แนวคิดนี้ด้วย ดังนั้น ความเชื่อมโยงที่ส� ำคัญที่อ้ างระหว่างหลักปรัชญา
ของลัทธิสางขยะ - ลัทธิไวเศษิกะ และความก้าวหน้าทางการแพทย์ยัง
คงเป็นข้อเท็ จจริงที่มีการอภิปรายกั นอย่างจริงจั งและไม่ต้องสงสัยใน
ผลงานด้านอายุรเวททุกประเภทเกี่ยวกับประวั ติศาสตร์นิพนธ์ ผลงาน
เหล่านี้ ส่วนมากจะให้ความส�ำคัญอย่างมากกั บการอภิปรายเช่นว่านี้
ซึ่งเป็นกรณีศึกษาของผลงานอื่นๆ ส่วนใหญ่ตามที่กล่าวต่ อไปนี้ Kush-
vaha (1986) ได้เขียนผลงานอิสระขึ้นมาหนึ่งชิ้นเกี่ยวกับความสัมพันธ์
ระหว่างหลักปรั ชญาของลัทธิสางขยะ และอายุรเวท บทความอีกชิ้น
หนึ่งของ Tripathi (1987) ได้ค้นพบจุดเชื่อมโยงระหว่างหลักปรัชญา
ของลัทธินยายะ (Nyaya) และจารกะ ซึ่ งเป็นนักทฤษฎี ข้อเสียเปรียบ
หลักๆ ของการอภิปรายเช่นว่านั้นเป็ นเรื่องของข้อเท็ จจริงที่ว่าไม่ค่อย
จะมีการตรวจสอบหลักปฏิบัติทางการแพทย์ผ่านวิธีการดูพฤติกรรม
สักเท่าไร และอาจมีการกล่าวเกินจริงในข้อสงสั ยของหลักปรัชญาของ