Ayurveda : Ancient Heritage in the Age of Globalisation - page 82

อายุรเวท : ภู มิปัญญาโบราณในยุ คโลกาภิวัตน์ 81
ลัทธินยายะ- ลัทธิไวเศษิกะเกี่ยวกั บอายุรเวท
แนวคิดด้านศาสนาของอายุรเวทยั งคงประกอบด้วยหัวข้อ
ซึ่งเป็นที่นิยมในประวัติศาสตร์นิพนธ์ อีกทั้ งยังเคยอ้างถึงบทความของ Jayne (1925) เกี่ยวกับการรักษาด้วยพระเจ้า (healing gods) ไว้
แล้ว Jayne ได้ใช้ความพยายามอย่างมากในการอธิบายไม่เพียงแต่
เทพทางการแพทย์ เช่น พระอั ศวิน (Ashvins) หรือพระธันวันตาริ (Dhanvantari) เท่านั้ น แต่ยังอธิบายถึงเทพเจ้าที่ถือว่าท� ำหน้าที่เป็ น
ผู้รักษา เช่น พระอาทิตยา (Adhitya) พระพรหม (Brahma) พระอินทร์ (Indra) พระวรุณ (Varuna) หรือพระวายุ (Vayu) บทความชิ้นใหม่
เชิงเปรียบเที ยบที่เขียนขึ้นโดย Zysk (1989) เป็ นบทความที่มีนัย
ส�ำคั ญในการท�ำความเข้าใจ mantras ได้แก่ คาถาทางศาสนาใน
อายุรเวท ในท�ำนองเดียวกัน บทความของ Rose (1987) ได้อภิ ปราย
ถึงจุดที่มีเวทมนต์ในระบบอายุรเวท บทความเกี่ ยวกับพระธั นวันตาริ
ในวรรณกรรมอินเดียซึ่งเขียนขึ้นโดย Rao (1972) อาจได้รับการกล่าว
ถึงเช่นกั นว่าเป็นงานเขียนที่ มีประโยชน์ Historiography ที่ ยังเหลืออยู่ ของอายุรเวทยังคงมีผลงาน
บางชิ้นที่อาจถึ งว่าเป็นการศึกษา “ลักษณะแยกส่วน” (compart-
mentalistic) เมื่อมองด้านวิ ธีการศึ กษา ผลงานเหล่ านี้ส่วนใหญ่
ยังคงถูกจ�ำกัดในเรื่ องของการรวบรวมเนื้อหาสาระเชิงวิทยาศาสตร์
ด้านอายุ รเวทที่มีอยู่ในแหล่งข้ อมูลที่ แตกต่างกัน อย่างไรก็ตาม การ
สนับสนุ นการศึกษาประวัติศาสตร์นิพนธ์จะมี นัยส�ำคั ญ เมื่ อศึกษา
หนังสือเกี่ยวกับอายุรเวทและวรรณกรรมที่เกี่ยวข้อง นอกจากนี้ ควรจะ
อ้างถึงหนังสือของ Joshi (1973) เกี่ยวกับการแพทย์ในยุครามายานะ
(Ramayana) และบทความที่เขี ยนขึ้นโดย Jain (1978) ซึ่งอ้ างอิง
เกี่ยวกั บการแพทย์ในหนังสือ Ashtadhyayi ซึ่งเป็นหนังสือไวยากรณ์