78
อายุ
รเวท
: ภู
มิปั
ญญาโบราณในยุ
คโลกาภิวั
ตน์
มองเห็
นภาพทั่
วไปเกี่
ยวกั
บสุ
ขภาพและการรั
กษาได้
อย่
างชั
ดเจนใน
เวลาและพื้
นที่
ที่
เกี่
ยวข้
อง เมื่
อ
Kumar (1985:158)
ให้
ความรู้
กั
บ
เรา แม้
ว่
าวารสารในยุ
คแรกสุ
ดด้
านการแพทย์
อิ
นเดี
ยโบราณได้
ให้
ความ
ส�
ำคั
ญอี
กครั้
งกั
บการเตรี
ยมยา พยาธิ
วิ
ทยา
(pathology)
การบ�
ำบั
ด
(treatment)
การเตรี
ยมยา
(preparation of drugs)
โภชนาการ
(dietetics)
ฯลฯ ไม่
เพี
ยงแต่
เป็
นเรื่
องแปลกเท่
านั้
น แต่
สุ
ดท้
ายยั
งพบ
ว่
าการศึ
กษาเกี่
ยวกั
บนั
ยส�
ำคั
ญทางประวั
ติ
ศาสตร์
ทางการแพทย์
และ
หลั
กปฏิ
บั
ติ
เป็
นเรื่
องที่
หายากมาก แทนที่
จะเกี่
ยวข้
องกั
บประวั
ติ
ศาสตร์
ทางการแพทย์
วารสารเหล่
านี้
ดู
เหมื
อนจะเกี่
ยวข้
องกั
บการแพทย์
ใน
ประวั
ติ
ศาสตร์
มากกว่
า ซึ่
งเกี่
ยวข้
องกั
บหั
วข้
อต่
างๆ เช่
น วิ
ธี
การฆ่
าเชื้
อ
ในอาถรวเวท
(Atharvaveda) (Roy 1966)
กายวิ
ภาคในวรรณกรรม
พระเวท
(Roy 1967)
วิ
ธี
คุ
มก�
ำเนิ
ดของอิ
นเดี
ยโบราณ
(Dash and
Basu 1968)
จารกะและสุ
ชรุ
ตะว่
าด้
วยการนอนหลั
บ
(Chatto-
padhyaya 1969)
การย่
อยอาหาร และการเผาผลาญอาหารใน
อายุ
รเวท
(Nath 1969)
สุ
ขภาพจิ
ต
(Verma 1974)
ยาฉุ
กเฉิ
น
ในอิ
นเดี
ยโบราณ
(Singh and Bajpai 1980)
และวิ
ธี
การทาง
วิ
ทยาศาสตร์
และจารกะ
(Sekhavat 1984)
แม้
ว่
าในระเบี
ยบวิ
ธี
ปฏิ
บั
ติ
ของการประชุ
มด้
านประวั
ติ
ศาสตร์
อิ
นเดี
ย หั
วข้
อเหล่
านี้
ยั
งคงพู
ดถึ
งซ�้
ำๆ
(Mitra 1968)
ความคาดหมายของวารสารท้
องถิ่
นเกี
่
ยวกั
บ
ประวั
ติ
ศาสตร์
ทางการแพทย์
ก็
ยั
งคงไม่
แตกต่
างกั
น
ในบรรดาผลงานที่
เตรี
ยมขึ้
นเกี่
ยวกั
บระบบการแพทย์
สิ
ทธา
(Siddha)
ของอิ
นเดี
ยใต้
และการแพทย์
อื่
นๆ อิ
ทธิ
พลของการศึ
กษา
ด้
านเทคนิ
คยั
งคงไม่
ได้
ด�
ำเนิ
นการต่
อไป มี
การอ้
างอิ
งถึ
งผลงานสองชิ้
น
ซึ่
งเป็
น การศึ
กษาระบบโยคะและตั
นตระ และการแพทย์
แผนโบราณ
ไว้
ข้
างต้
น
(Jaggi : 1973a; 1973b)
ด้
วยระบบการแพทย์
เหล่
านี้
