Ayurveda : Ancient Heritage in the Age of Globalisation - page 87

86 อายุรเวท : ภูมิปัญญาโบราณในยุคโลกาภิวัตน์
ในงานเขียนของเขาที่มีชื่อว่า “สังคมวิทยาทางการแพทย์” (1960) เป็น
สิ่งที่ขาดไม่ได้ส� ำหรับนักศึกษาที่ ท�ำงานในสายประวัติศาสตร์ทางการ
แพทย์ งานชิ้นที่สองของการศึกษาที่ยิ่งใหญ่นั้นเกี่ ยวข้องกับการแพทย์
ในคัมภร์พระเวทของอินเดียโบราณ ในหัวข้อเรื่องอื่นๆ นั้น ได้อธิบาย
ถึงโรคที่เป็นไปได้ ในสังคมอินเดียโบราณ โรงเรียนสอนปรัชญาที่หลาก
หลายของอินเดียช่วงต้นๆ และความสัมพั นธ์ของพวกเขากับกรีซใน
มุมมองด้านวิทยาศาสตร์และประวัติศาสตร์
จุดอ่อนที่ส�ำคัญของวิธีของ Sigerist ได้แก่การให้ความส�ำคัญ
กับประเพณีของอินเดียในแง่ของการเจนโลกด้านอื่นมากไป ในขณะ
เดียวกัน นักวิชาการให้ความเห็นว่า (ในกรณีที่แห้งแล้ง) คนอินเดียอาจ
จะนอนลงและตายเพราะความอดอยากที่หน้าร้านอาหาร (ของผู้มั่งมี)
โดยไม่มีการต่ อต้านแต่อย่างใด (1961:134) ในท�ำนองเดียวกัน Sigerist
ให้ความส�ำคัญกับรายละเอี ยดเกี่ยวกับปรัชญาอินเดียมากเกินไป การ
เปรียบเทียบที่ไม่รับรองผลเกี่ยวกับการแพทย์กรี กและการมุ่งเน้นถึง
เรื่องความขาดแคลนความกระตือรือร้นทางวิทยาศาตร์ในสังคมอินเดีย
โบราณซ�้ำแล้วซ�้ำเล่า (ซึ่งน่าจะเกิดจากเหตุผลของเชื้อชาติและสภาพ
ภูมิอากาศ ยังคงเป็นจุดด้อยของหนังสือเหล่านี้ ที่ศึกษาเรื่อง “พิธีการ
ปฏิบัติทางการแพทย์” ซึ่งไม่ ขึ้นอยู่กั บประเพณี)
บทความของ Vidyalankar (1976) เป็นผลงานที่ประสบ
ผลส�ำเร็จซึ่งรวมเอาประวัติศาสตร์ทั่วไปกั บวิวัฒนาการและหลักปฏิบัติ
ทางการแพทย์ในอินเดีย แนวทางของระบบการศึกษาการแพทย์ของ
อินเดียโบราณในหนังสือเล่มนี้สร้างการอ่านที่มีคุณค่า หนังสือที่เขียน
ขึ้นโดย Sharma (1981) เกี่ยวกั บประวัติศาสตร์อายุรเวทถือว่าเป็น
หนังสือที่เกือบจะเป็นประโยชน์เทียบเท่ากัน หนั งสือเล่มเล็กของ Vakil
(1966) เป็นการศึ กษาในด้านนี้ ที่น่าพอใจอี กชิ้นหนึ่ง อีกทั้งยั งครอบ