Ayurveda : Ancient Heritage in the Age of Globalisation - page 88

อายุรเวท : ภูมิปัญญาโบราณในยุคโลกาภิวั ตน์ 87
คลุมถึงรายละเอียดที่น่ าจะเป็นไปได้ในการศึกษาการแพทย์อิ นเดีย
โบราณ ผลงานเมื่อเร็ วๆ นี้ของ Rao (1985) ได้ แสดงถึงมุมมองเกี่ยว
กับประวัติศาสตร์ ที่มีคุณค่า นอกจากนี้อาจจะกล่าวถึงงานเขียนชิ้น
เล็กๆ อีก 2 ชิ้นได้แก่งานเขียนของ Swamy (1978) และ Bagachi
(1979) ซึ่งเป็นการศึกษาการพัฒนาอายุรเวทหรื อการแพทย์อินเดีย
โบราณตามล�ำดับเวลา การเชื่อมโยงการเติ บโตของการแพทย์อิ นเดีย
กับการเกิดสั งคมเมืองขึ้นยั งคงเป็นประเด็นที่มีคุณค่า ซึ่งหยิบยกขึ้น
โดย Nath (1970) บทความเล็กๆ ของ Raghunathan (1984) ได้
จุดประกายในเรื่องของเรื่องเล่าปรัมปราและประวัติของระบบ Siddha
ในการศึกษาสั งคมกลุ่มนี้ อาจรวมถึงงานเขียนของ Murthy (1971)
เกี่ยวกับการปฏิเสธผู้ป่วยไม่ ให้เข้ารั บการบ�ำบั ดในอินเดียโบราณ และ
ของ Menon and Haberman (1970) เกี่ยวกั บนั ยส�ำคัญทาง
วัฒนธรรมของการให้ ค�ำสัตย์ปฏิ ญาณของนักศึกษาแพทย์ในอินเดีย
โบราณ งานเขียนชิ้นเล็กๆ ของ Basham (1976) ซึ่งเป็ นการศึกษา
ประวัติศาสตร์อิ นเดียโบราณนับสิบชิ้น แสดงให้เห็ นถึงแนวคิดที่อ่าน
ได้มากเกี่ยวกับประเด็นต่างๆ รวมถึงการฝึกหั ดแพทย์ และสถานะทาง
สังคมของแพทย์ในอินเดียโบราณ
ในช่วงเริ่มต้น เราสั งเกตเห็นว่า ประวั ติศาสตร์นิพนธ์ทางการ
แพทย์ในอินเดียนั้นล้ าหลังกว่าการแพทย์ที่ก้าวหน้ าแล้วในที่อื่ นๆ ใน
ขณะที่ในประเทศตะวันตก นักวิชาการมากมายในสายนี้ซึ่ งมีภูมิหลัง
มาจากวิทยาศาสตร์ที่ไม่เกี่ยวกั บการแพทย์ได้เติบโตขึ้นอย่างมากใน
ช่วง 45 ปีหลัง ประวัติศาสตร์นิพนธ์ทางการแพทย์ของอินเดี ยยังคง
ได้รับอิทธิพลจากนักวิชาการ ซึ่งโดยพื้นฐานแล้วมาจากวิทยาศาสตร์
ทางการแพทย์ นั กประวัติศาสตร์ที่เข้าไปเกี่ยวข้ องในสายนี้มีจ�ำนวน
ไม่กี่คน ซึ่ งไม่รวมถึงบุคคลที่น่าสนใจ 2 คนคื อ Majumdar (1971)