72
อายุ
รเวท
: ภู
มิปั
ญญาโบราณในยุ
คโลกาภิวั
ตน์
ศาสตร์
นิ
พนธ์
อายุ
รเวท หรื
อการแพทย์
อิ
นเดี
ยโบราณยั
งสะท้
อนออก
มาในแง่
ของบทวิ
จารณ์
รุ
่
นใหม่
ตั
วอย่
างเช่
น
Krumbhaar (1947:
84-97)
กล่
าวว่
า การแพทย์
อิ
นเดี
ยโบราณ “แตกต่
างจากการแพทย์
กรี
กโบราณและยั
งอยู่
ในยุ
คเริ่
มแรก”
ความล�
ำเอี
ยงแสดงให้
เห็
นอี
กครั้
งในงานเขี
ยนหลายสิ
บชิ้
น
เกี่
ยวกั
บประวั
ติ
ศาสตร์
ทางการแพทย์
ของโลก ซึ่
งไม่
ค่
อยจะเกี่
ยวข้
อง
กั
บเรื่
องราวของอิ
นเดี
ยโบราณเท่
าไรนั
ก หั
วข้
อของผลงานเหล่
านั
้
นจะ
เกี่
ยวกั
บประวั
ติ
ศาสตร์
สาธารณสุ
ข
(Rosen1958)
จิ
ตเวช
(Sachneck
1960)
การแพทย์
เชิ
งป้
องกั
น
(Wain 1967)
และประวั
ติ
ศาสตร์
ทั่
วไป
ทางการแพทย์
(Metter 1947; Ashworth 1953; Gunthrie 1960;
Singer and Underwood 1962; Hobson 1963)
อย่
างไรก็
ตาม นั
กวิ
ชาการชาวตะวั
นตกที่
สนใจการศึ
กษาด้
าน
นี้
ก็
ไม่
ได้
เห็
นด้
วยกั
บรู
ปแบบนี้
กั
นทุ
กคน แม้
จะไม่
ใช้
ค�
ำพู
ดเยิ่
นเย้
อ นั
ก
วิ
ชาการบางคนได้
อ้
างถึ
งระบบการแพทย์
ของอิ
นเดี
ยโบราณ พวกเขา
ได้
แสดงถึ
งเนื้
อหาที่
เป็
นประโยชน์
เกี่
ยวกั
บประวั
ติ
ศาสตร์
การศึ
กษา
ทางการแพทย์
(Puschmann 1891)
การดู
แลรั
กษาโบราณวั
ตถุ
(Jayne 1925)
ประวั
ติ
ศาสตร์
การศั
ลยกรรม
(Zimmermann and
Veith 1961)
วิ
ทยาศาสตร์
และความลั
บทางการแพทย์
ในยุ
คต้
น
(Thorwald 1962)
และโรคโบรารณที่
มี
สาเหตุ
มาจากแบคที
เรี
ยและ
ไวรั
ส
(Hare 1967)
(อย่
างไรก็
ตาม เป็
นเรื่
องแปลกที่
Hare
ได้
ก�
ำหนด
วั
นที่
ในหนั
งสื
ออิ
นเดี
ยโบราณที่
ชื่
อว่
า
Manusmriti
ในปี
1300
ก่
อน
คริ
สตกาล:
126
) ผลงานเกี่
ยวกั
บประวั
ติ
ศาสตร์
ทางการแพทย์
ของโลก
อื่
นๆ ก็
ยั
งคงเกี่
ยวข้
องกั
บเรื่
องราวของอิ
นเดี
ย ซึ่
งรวมถึ
งการศึ
กษาทั้
ง
เก่
าและใหม่
เช่
นเดี
ยวกั
บของ
Baas (1889; Garison (1929)
และ
Major (1954)
