Ayurveda : Ancient Heritage in the Age of Globalisation - page 85

84 อายุรเวท : ภูมิปัญญาโบราณในยุคโลกาภิวัตน์
(1966) งานเขียนดีๆ สองชิ้นซึ่ งเขี ยนขึ้นโดย Mahdihassan นั้น
ครอบคลุมหัวข้อที่เป็ นประโยชน์เกี่ยวกับ Triphala และค�ำที่ มีความ
หมายเหมือนกันของภาษาอาราบิคและภาษาจีน (1978) และเกี่ยวกั บ
หลักความเชื่อของ Tridosha และส่ วนประกอบของ Chinese
humorheology (1984) งานเขียนที่ประสบความส� ำเร็จด้านความ
สัมพั นธ์ทางประวัติศาสตร์ ระหว่างการแพทย์อิ นเดียกับการแพทย์จี น
คือ งานที่เขี ยนขึ้นโดย Unschuld (1979) เขาคิ ดเป็นเวลานานว่าทั้ ง
พุทธศาสนาพร้อมกับการแพทย์อิ นเดียนั้นขยายเข้ าไปสู่ประเทศจี นได้
อย่างไร โดยที่ราชวงศ์ฮั่นตะวันออกนั้นเสื่อมลง (25-220) (น.33) ใน
การเปรียบเทียบกับการแพทย์จีน อายุรเวทนั้นมีความใกล้ชิดกับระบบ
ธิเบต บทความของ Kanzang (1973) เล่าถึงวิธีที่กษัตริย์ ธิเบตส่ง
แพทย์ไปเรียนวิชาการแพทย์จากอินเดีย
ในท�ำนองเดี ยวกัน Dash (1976) รายงานการสนับสนุ น
หนังสือ Yoga Shataka ซึ่งเป็นหนั งสืออินเดี ยใน ค.ศ. 4 ซึ่งเป็ น
หนังสือเกี่ ยวกับการพั ฒนาการแพทย์และจิ ตเวชศาสตร์ของธิเบต
อีกทั้งเป็นหนั งสือที่น่าสนใจในการเข้าใจถึ งการขยายอายุรเวท เข้าไป
ในประเทศเอเชียตะวั นออกเฉี ยงใต ้ ซึ่ งเป ็ นที่ที่ เห็ นได ้ ชั ดถึ ง
องค์ประกอบด้านวัฒนธรรมของอิ นเดีย อาจจะกล่ าวได้ว่าบันทึ ก
เอกสารโบราณ (epigraphic records) ของ Jayavarman VII
(1181-1281) พิสู จน์ ให้เห็นถึงการจัดตั้งโรงพยาบาลอายุรเวทใน
ประเทศกัมพู ชา หัวข้อด้านอายุรเวทสะท้อนอยู่ในงานวรรณกรรมของ
อินโด-ชวา แต่ประวัติศาสตร์นิพนธ์ของอายุรเวท หรือการแพทย์อิ นเดีย
โบราณอาจจะยังคงรอการศึกษาอิสระในเรื่องนี้
อย่างไรก็ตาม หลักการดังกล่าวท�ำให้เห็นชัดเจนว่า นักวิชาการ
หลายๆรุ่นได้ให้การสนับสนุนที่มีคุณค่าแก่การศึกษาเกี่ยวกับอายุรเวท