Ayurveda : Ancient Heritage in the Age of Globalisation - page 70

อายุรเวท : ภูมิปัญญาโบราณในยุคโลกาภิวัตน์ 69
มาตรฐานทางประวัติศาสตร์ที่มีอยู่ เกี่ยวกั บอายุรเวทหรือการ
แพทย์อิ นเดียโบราณนั้นมีไม่ มากนัก ทั้งนี้บางส่วนเป็ นเพราะขาดแหล่ง
ที่อนุญาตให้มีการปรับโครงสร้างในล�ำดับขั้นต่างๆ ตามวิวั ฒนาการของ
ระบบทางการแพทย์ และบางส่วนเป็นเพราะแนวทางของนักวิชาการ
ในด้านนี้ที่มุ่งเน้นการแพทย์ในประวัติศาสตร์ (medicine of history)
มากกว่าประวัติศาสตร์ทางการแพทย์ (history of medicine)
อินเดียขาดแคลนประเภทของการบั นทึกทางประวัติศาสตร์
ของระบบการแพทย์และใบสั่งยา ซึ่งสามารถเปรียบเทียบได้ กับบั นทึก
ที่ขุดพบในพื้นที่ของจั กรวรรดิอัสซี เรีย (Assyrian) (Steinmann
1990:32) ในกรณี ของอียิปต์ อันเป็นดินแดนแห่งความศิวิไลซ์โบราณ
อีกแห่ งหนึ่งที่ มีความหลากหลายของงานซึ่ งบันทึ กลงในกระดาษ
ปาปีรัสดั้งเดิมที่ยั งคงมีอยู่ในปัจจุบัน รวมถึ งการบันทึกลงในไม้ จ�ำนวน
มากและงานแกะสลักอื่นๆ สิ่งเหล่านี้ได้ แสดงภาพเกี่ยวกับการแพทย์
ไว้อย่างหลากหลาย ที่นี่และในฝั่งตะวั นตกที่ไกลออกไปมีการค้นพบ
ซากโครงกระดูกที่ถู กเก็บรักษาไว้ อย่ างปลอดภัยและด้วยข้อดี ของ
สภาพอากาศที่แห้ง ซากโครงกระดูกนั้ นจึงเป็ นประโยชน์ต่อการค้นหา
เชื้อโรคที่เป็ นไปได้ อันเป็นสาเหตุของการเสียชี วิตหรื อในกรณีของการ
ท�ำศั ลยกรรมผ่าตั ด ด้วยความอนุเคราะห์จากซากโครงกระดูกเหล่านี้
จึงมีงานที่ไม่ธรรมดาเกิดขึ้นในอียิปต์ (Ghalioungui, 1963) และใน
เขตที่อยู่ติดกัน (Manchester 1984) วิธีการตรวจสอบนี้จึงเรียกว่ า
“พยาธิวิทยาโบราณ” (palaeopathology) และ “โอษฐวิทยาโบราณ” (palaeostomatology) (Brothwell and Sandison 1967:673)แม้ว่าความก้าวหน้าในด้านของพยาธิวิทยาโบราณในอินเดีย
จริงๆ แล้วจะไม่มีเลย(Bhattacharya, D.K. of Delhi University,
1998: การสนทนาส่วนตั ว) มีการศึกษาเกี่ยวกั บหลักปฏิบัติทางการ