26
อายุ
รเวท
: ภู
มิปั
ญญาโบราณในยุ
คโลกาภิวั
ตน์
ปรั
ชญา แต่
มั
นก็
มี
ผลที่
เป็
นวิ
ทยาศาสตร์
ในชี
วิ
ตมนุ
ษย์
อายุ
รเวทเป็
นระบบทางการแพทย์
ที่
มี
สองวั
ตถุ
ประสงค์
1. การดู
แลสุ
ขภาพที่
ดี
ของบุ
คคลโดยการรั
บประทานอาหาร
และการท�
ำตามข้
อปฏิ
บั
ติ
ในการใช้
ชี
วิ
ต
2. การรั
กษาโรคส�
ำหรั
บบุ
คคลที่
เป็
นโรคโดยการใช้
ยาและการ
บ�
ำบั
ดเป็
นหลั
ก
การจะบรรลุ
วั
ตถุ
ประสงค์
ทั้
งสองได้
นั้
น องค์
ประกอบทั้
งสาม
คื
อ ร่
างกาย จิ
ตใจ และวิ
ญญาณจะต้
องสมบู
รณ์
ทั้
งหมด ต�
ำราอายุ
รเวท
ทั้
งหมดจะเริ่
มด้
วยการกล่
าวถึ
งมุ
มมองทางวิ
ทยาศาสตร์
ที่
ต่
อต้
าน
อายุ
รเวท อายุ
รเวทเป็
นเพี
ยงเรื่
องของวิ
ถี
ชี
วิ
ต อายุ
รเวทนั้
นให้
ข้
อปฏิ
บั
ติ
ที
่
ผู
้
ใช้
จะสามารถปรั
บใช้
กั
บวิ
ถี
ชี
วิ
ตไปตามความเปลี่
ยนแปลงตาม
ธรรมชาติ
ของวั
น คื
น และฤดู
ได้
แนวคิ
ดเรื่
องโรคและการจั
ดการโรค:
โรคเกิ
ดจากความผิ
ดปกติ
ของ
โทษะ ธาตุ
และ
มละ
เป็
น
ส�
ำคั
ญ ธรรมชาติ
ของโรคและการรั
กษาที่
เหมาะสมจะมาจากการท�
ำ
ความเข้
าใจกั
บ
โทษะ
ตามแนวทางของอายุ
รเวทนั
้
น
โทษะ
ทั้
งสามเป็
น
เครื่
องมื
อส�
ำหรั
บท�
ำความเข้
าใจโรคต่
างๆ ทั้
งโรคที่
รู้
จั
กและไม่
รู้
จั
ก โรค
ที่
มี
ค�
ำอธิ
บายและไม่
มี
ค�
ำอธิ
บาย มี
ค�
ำกล่
าวที่
ว่
า “หมอไม่
จ�
ำเป็
นต้
อง
รู
้
สึ
กอายที่
ไม่
สามารถระบุ
โรคได้
สิ่
งที่
ส�
ำคั
ญคื
อหมอต้
องรู
้
เรื่
อง
โทษะ
ที่
เกี่
ยวข้
องกั
บอาการและรู
ปแบบของความเกี่
ยวข้
องนั้
น”
12
โรคจ�
ำแนกออกเป็
นสามกลุ
่
มใหญ่
ได้
แก่
โรคที่
เกิ
ดจากสิ่
งแวดล้
อม เช่
น
มลภาวะ โรคที่
เกิ
ดจากปั
จจั
ยที่
“มองไม่
เห็
น” เช่
น ปั
จจั
ยด้
าน
ปรจิ
ตวิ
ทยาและเรื่
องของจิ
ตวิ
ญญาณ และโรคที่
เกิ
ดจากปั
จจั
ยทาง
ร่
างกายและจิ
ตใจของผู
้
ป่
วยเอง การรั
กษาแบ่
งเป็
นสามประเภทหลั
ก
12
Ashtangahridaya. Sutrasthaana. 12.64