อายุ
รเวท
: ภู
มิปั
ญญาโบราณในยุ
คโลกาภิวั
ตน์
167
พระโคตมพุ
ทธเจ้
า ผู
้
ซึ่
งประสู
ติ
ใต้
ต้
นไม้
อั
นมี
คุ
ณสมบั
ติ
เป็
นยา
นั้
น
42
เป็
นเรื่
องน่
าขั
นที่
เข้
าใจกั
นไปว่
าได้
สร้
างความศรั
ทธาขึ้
นโดยไม่
มี
ความเกี่
ยวข้
องกั
บอายุ
รเวทแต่
อย่
างใด
(Ayurveda)
การไม่
มี
บทความ
เกี่
ยวกั
บการแพทย์
แม้
แต่
บทความเดี
ยวในพระไตรปิ
ฎก
(Tripitaka)
หรื
อในวรรณกรรมทางพุ
ทธศาสนาทั้
งหลาย ท�
ำให้
นั
กวิ
ชาการประกาศ
ว่
า อายุ
รเวทไม่
ได้
มี
อะไรเป็
นพิ
เศษ โดยเฉพาะอย่
างยิ่
งต่
อความศรั
ทธา
ที่
มี
ต่
อองค์
พระสั
มมาสั
มพุ
ทธเจ้
า ผู
้
ตรั
สรู
้
ชอบแล้
ว
!
43
ศาสตร์
ทางการ
แพทย์
ที่
อาศั
ยสมุ
นไพรและพื
ช ไม่
สามารถก้
าวหน้
าต่
อไปได้
ในขณะที่
ศู
นย์
กลางการเรี
ยนรู
้
ของศาสนาพุ
ทธไม่
ได้
น�
ำเสนอสภาวการณ์
ที่
เหมาะสม
ส�
ำหรั
บศาสตร์
นี้
ต�
ำราทางพุ
ทธศาสนา ซึ่
งมุ
่
งเน้
นอยู
่
ตลอดเวลาว่
า ชี
วิ
ต
เต็
มไปด้
วยความทุ
กข์
และเหนื
อสิ่
งอื่
นใด สิ่
งเดี
ยวกั
นคื
อความสุ
ขอย่
าง
แท้
จริ
ง
44
นั้
น ไม่
อาจหยั่
งรู
้
ถึ
งประโยชน์
ของศาสตร์
โบราณด้
านอายุ
รเวท
ที
่
เจริ
ญรุ
่
งเรื
องได้
การอ้
างอิ
งต�
ำราทางพุ
ทธศาสนาในยุ
คคลาสสิ
ค
ซึ่
งห้
ามพระสงฆ์
ใช้
ยา
45
ท�
ำให้
นั
กวิ
ชาการเหล่
านั้
นเข้
ามาสรุ
ปเกี่
ยวกั
บ
อายุ
รเวทว่
า เป็
นเรื่
องทางโลกมาก ดั
งนั้
นจึ
งเป็
นเรื่
องของการเจนโลก
ในท�
ำนองเดี
ยวกั
น ต�
ำรานิ
กาย
(Nikaya)
ไม่
อนุ
ญาตให้
พระสงฆ์
ใช้
ยา
รั
กษาแม้
ว่
าจะใช้
ในปริ
มาณที่
น้
อยที่
สุ
ดก็
ตาม
46
ในมุ
มมองนี้
จึ
งมี
การ
42
ในทางพฤษศาสตร์
เป็
นที่
รู้
จั
กในชื่
อว่
า
Shorea robusta
(เป็
นชนิ
ดของต้
นไม้
ในวงศ์
the
Dipterocarpaceae
), ต้
นสาละเป็
นที่
รู้
จั
กว่
าผลิ
ตยางเรซิ
น
r.
la
ในภาษาสั
นสกฤต
ซึ่
งน�
ำมาใช้
เป็
นยาสมานในการแพทย์
ทางอายุ
รเวท ให้
ดู
Udoy Chand Dutt 1887
The Materia Medica Of The Hindus
, Calcutta: Thacker, Spink &
Co. 1877.
เป็
นประโยชน์
อย่
างมากในโรคบิ
ด
Susruta
อ้
างถึ
งต้
นสาละว่
าชื่
อ
Sarja-
rasa
ซึ่
งใช้
เป็
นยาส�
ำหรั
บเด็
ก
(Susruta Samhita XXXI. 2).
43
See Kenneth G. Zysk 1998
Asceticism and Healing in Ancient
India: Medicine in the Buddhist Monastery
, New Delhi: Motilal
Banarsidass.
