"นโยบายปฏิบัติการตะวันออก" ของอินเดีย กับ "ทางหลวงไตรภาคี" เชื่อมต่ออาเซียนและไทย
The "Act East Policy" of India and "Trilateral Highway" of ASEAN and Thailand Connectivity
โดย อภิรัฐ คำวัง
Aphirat Kamwang
ตีพิมพ์ วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร ปีที่ 11 ฉบับที่ 2 กรกฎาคม-ธันวาคม 2558 หน้า 137-166
Journal of Social Sciences,Narasuan University, Vol.11 No.2 May-August 2015 pp.137-166

บทคัดย่อ
บทความนี้เป็นการศึกษาเชิงคุณภาพทางสังคมศาสตร์ เป็นการสำรวจข้อมูลก่อนเข้าสู่โครงการวิจัย วัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) พัฒนาการ "นโยบายปฏิบัติการตะวันออก" ของอินเดีย การพัฒนาท้องถิ่นภาคตะวันออกเฉียงเหนือของอินเดีย และชายแดนอินโด-เมียนมาร์ (2) การเชื่อมต่อของอินเดียสู่อาเซียนด้วย "ทางหลวงไตรภาคี" (ความร่วมมือระหว่างอินเดีย เมียนมาร์และไทย) ซึ่งจะเชื่อมต่อจากเมืองโมเรฮ์ในรัฐมณีปุร์มาสู่แม่สอดของไทย ในการศึกษานี้ ได้รวบรวมข้อมูลข่าวสารจากหน่วยงานภาครัฐและสื่อมวลชนของอินเดีย และการศึกษาภาคสนามระยะสั้นในตลาดชายแดน ผลการศึกษาได้แสดงถึงการเร่งรัดพัฒนาท้องถิ่นของอินเดียควบคู่กับเชื่อมต่อทางกายภาพสู่อาเซียน ด้วยการติดต่อทางถนนที่ถือเป็นเครื่องมือหลักของการพัฒนา มีการนำวัฒนธรรมกับศาสนาพุทธมาเป็นสิ่งเชื่อมโยงทางสังคม มีการคาดการณ์เศรษฐกิจของภูมิภาคตามทางหลวงนี้ว่าจะรุ่งโรจน์ในอนาคต และมีการเสนอให้ท้องถิ่นเข้าไปมีส่วนร่วมต่อการพัฒนา โดยข้อค้นพบในเบื้องต้นนี้จะนำไปเป็นทิศทางสำหรับการศึกษาวิจัยในขั้นต่อไป

คำสำคัญ
อินเดีย, อาเซียน-อินเดีย, นโยบายปฏิบัติการตะวันออก, ทางหลวงไตรภาคี, ตลาดชายแดน

Abstract
This article is social science in qualitative research. It is data survey in preparation for the research plan. The objective is to study: (1) The progress of the "Act East Policy" of India in particular, rural development in the northeastern of India and along the Indo-Myanmar Border (2) India's link with ASEAN by way of the "Trilateral Highway" (co-operation between India, Myanmar and Thailand) which will connect the town of Moreh in Manipur stata to Maesot of Thailand. This study is based on data collected from government organizations and mass media of India as well as a short-term field study in frontier markets in these three countries. The results reveal progress in the related regional development projects of India together with physical links with ASEAN, whereby road communications serve as a major tool in this development. Furthermore, Buddhist culture has been introduced as a means to connecting communities socially. It is anticipated that, in the future, the economy will boom regionally, especially along this highway, and the locals have been invited to actively participate in supporting this development. These preliminary findings will be used to direct the research towards its next step.

Keywords
India, ASEAN-India, Act East Policy, Trilateral Highway, border markets

บทความในวารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร

พ่อค้าชาวซิกข์ ณ หัวเมืองอีสาน
Sikh Merchants in the Isan Region of Thailand
โดย อภิรัฐ คำวัง
Aphirat Kamwang
ตีพิมพ์ วารสารสังคมลุ่มแม่น้ำโขง มหาวิทยาลัยขอนแก่น ปีที่ 11 ฉบับที่ 2 พฤษภาคม-สิงหาคม 2558 หน้า 113-138
Journal of Mekong Societies, Khonkaen University, Vol.11 No.2 May-August 2015 pp.113-138

บทคัดย่อ
บทความนี้เน้นการศึกษาการตั้งถิ่นฐานและการดำรงอยู่ของพ่อค้าชาวซิกข์ในอีสาน ซึ่งมาจากปัญจาบ เข้ามาค้าขายในกรุงเทพฯ ก่อนแล้วจึงขยายสู่อีสาน (นครราชสีมา ขอนแก่น อุบลราชธานี) ส่วนใหญ่ทำธุรกิจการค้าขายผ้า ต่อมาช่วงสงครามเวียดนาม ได้ขยายการค้าจากกรุงเทพฯ สู่อีสานอีกซึ่งเป็นการย้ายในระลอกที่สอง โดยเฉพาะที่อุดรธานีกับนครพนม เน้นลูกค้าทหารอเมริกันในช่วงนั้น ปัจจุบันมีครอบครัวชาวไทยซิกข์ตั้งถิ่นฐานและเปิดร้านค้ากระจายตัวไปอยู่ทั่วอีสาน แต่มีจำนวนน้อย โดยเครือญาติยังคงติดต่อสื่อสารกันอยู่เป็นประจำและเน้นความสัมพันธ์ทางสังคมวัฒนธรรมกับงานศาสนา ส่วนด้านการค้า เป็นกิจการขนาดเล็ก ค้าขายเป็นปัจเจก ประเภทซื้อมาขายไป เน้นลูกค้าชาวท้องถิ่น บางส่วนมีการปรับรูปแบบธุรกิจบ้างตามความต้องการของตลาด ขณะที่ชาวไทยซิกข์รุ่นใหม่ส่วนใหญ่หันไปประกอบอาชีพอื่นตามการศึกษา มากกว่าการสืบทอดกิจการค้าขายของบรรพบุรุษ

คำสำคัญ
ชุมชนชาวไทยซิกข์ พ่อค้าชาวซิกข์ การค้า อีสาน

Abstract
The objective of this article is to study the settlement and lives of Sikh merchants in Isan, the northeastern region of Thailand. The Sikhs of Isan initially migrated from Punjab to Bangkok for trade, before moving on to several places in the Isan region, including NakhonRatchasima, KhonKaen, and UbonRatchathani. The majority opened fabric and tailor shops. Later, during the Vietnam War, a second wave of Sikhs migrated from Bangkok to other parts of Isan, notably UdonThani and NakhonPhanom, where they focused on foreign customers like American soldiers. Today, Thai Sikh families can be found throughout the Isan region with their businesses, although they are small in number. They maintain contact with each other via relatives and common socio-cultural and religious traditions. Their shops and businesses are mainlysmall-scale retail establishments adapted to and concentrating on local market trends and demand. Most of the newer generation, however, are looking to other kinds of careers more in line with their education, rather than continuing businesses started by their families.

Keywords
Thai Sikh community; Sikh merchants; trade; Isan

บทความในวารสารสังคมลุ่มแม่น้ำโขง มหาวิทยาลัยขอนแก่น

สถานภาพภาษาปัญจาบในสังคมไทยซิกข์ในปัจจุบัน
The Status of Punjabi Language in The Thai Sikh Communities
โดย อภิรัฐ คำวัง
Aphirat Kamwang
ตีพิมพ์ วารสารมนุษยศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร ปีที่ 12 ฉบับที่ 1 มกราคม-เมษายน 2558 หน้า 45-57
Journal of Humanities,Naresuan University, Vol.12 No.1 January-April 2015 pp.45-57

บทคัดย่อ
ภาษาปัญจาบและตัวอักษรคุรมุขคีเป็นภาษาที่ใช้ในศาสนาซิกข์ เพื่อการสื่อสารในชีวิตประจำวันและการศึกษาพระธรรมในศรีคุรุครันถ์ซาฮิบ อันเป็นเป้าหมายสูงสุด ในสังคมไทยซิกข์นั้น ชาวไทยซิกข์แต่ละรุ่นมีศักยภาพที่จะสื่อสารด้วยภาษาปัญจาบแตกต่างกัน สามารถสื่อสารได้หลายภาษาโดยใช้ปนกันระหว่างภาษาปัญจาบ ภาษาอังกฤษ ภาษาไทย เลือกใช้ตามบริบททางสังคมวัฒนธรรมและความคุ้นเคย เป็นอัตลักษณ์ที่ยืดหยุ่น แต่ในชีวิตประจำวันของชาวไทยซิกข์รุ่นใหม่ให้น้ำหนักกับภาษาอังกฤษมาก ทำให้ใช้ภาษาปัญจาบลดลง สภาวการณ์นี้จะเป็นอุปสรรคของการศึกษาและความเข้าใจศาสนาซิกข์และวัฒนธรรมปัญจาบ เนื่องจากความสามารถในการสื่อสารภาษาปัญจาบของชาวไทยซิกข์รุ่นใหม่มีนัยสำคัญยิ่งต่อการธำรงความเป็นซิกข์ในสังคมไทย ดังนั้น สถาบันครอบครัวจึงเป็นหน่วยที่มีบทบาทสำคัญมาก เป็นจุดเริ่มต้นของการถ่ายทอดมรดกศิลปวิทยาการของบรรพบุรุษจากรุ่นสู่รุ่น

คำสำคัญ
ภาษาปัญจาบ อักษรคุรมุขคี ชาวไทยซิกข์ การสื่อสารในกลุ่มชาติพันธุ์

Abstract
Punjabi (Gurmukhi script) is language used by Sikhs for both daily life communication and learning the Sri Guru Granth Sahib (holy book), the highest aim. In Thai Sikh society, each generation has a different level of proficiency in Punjabi. Sikhs offer communicate in multiple languages such as Punjabi, English and Thai, depending on the socio-cultural context and group custom. This suggest a flexible identity. For the young generation, however, English is more popular than Punjabi. This situation impedes their learning and understanding of Sikh society as language ability in Punjabi is a key factor in the maintennace of their religion in Thai society. Family plays a significant role as a starting point for transferring ancestral cultural heritage from generation to generation.

Keywords
Punjabi language, Gurmukhi script, Thai Sikhs, ethnic group communication

บทความวารสารมนุษยศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร