Page 33 - PreamPranPunjab-full-56

32 เปรม ปราณ ปัญจาบ
ทันที ที่ลงจากรถไฟ ยั งไม่ทันจะได้
ตั้งหลักเลย คุณแฮปปี้ (Mr.Happy) มายืน
รอรับที่หน้าตู้ โบกี้เสียแล้ว (ตู้รหัส A2) เขา
เดินเข้ามาทักและถามว่ามาจากเมื องไทยใช่
ไหม พอตอบว่าใช่ เขาก็แนะนำตัวว่ามารับ
แทนคุณบาลบิ น (Mr.Balbin) แล้วพวกเขาก็
โทรศัพท์ คุยกัน เนื่องจากเป็นการพบปะกัน
ครั้งแรกของพวกเรา ซึ่งรู้จักกั นเฉพาะชื่อ
เท่านั้น แต่หลังจากที่ได้ คุยกันแล้วก็ เป็นที่
กระจ่าง สรุปได้ว่าพวกเราเป็นคนกันเองทั้ง
นั้น ผมต้องระวังตัวมาก เพราะได้รับการ
กำชับอยู่เสมอว่ า โปรดระวัง ที่สถานีรถไฟ
ไม่ควรจะไว้ใจใครทั้ งนั้ น มี พวกมิจฉาชีพ
ชอบมาตีสนิทกับนั กท่องเที่ยว สำหรับเรื่อง
การจัดการใดๆ ในเมืองอมฤตสาร์ นั้น คุณ
บาลบินจะเป็ นคนหลักคอยดำเนินการให้
พวกเราเริ่ มต้ นผู กมิ ตรกั น คุ ณ
แฮปปี้จะยกสัมภาระต่างๆ ให้กับผม ซึ่งผม
เกรงใจมาก จึงไม่ยอมให้เขาช่วย แต่ เขา
อธิบายว่ าในขณะนี้ผมเป็นแขกของเขาแล้ว
ต้องให้เขาดู แลจึงจะถูกต้องตามธรรมเนียม
เป็นอันว่าต้องมอบสัมภาระให้เขาดูแล ช่วย
ทำให้ผมโล่งตัวโล่งใจ
พวกเราเดินออกจากบริเวณชาน-
ชลา มาที่ด้ านหน้าของสถานี ซึ่งเป็ นโถง
ใหญ่ บริเวณนี้มี สุวรรณวิ หารจำลองให้ชม
ด้วย บอกให้ ทราบว่ าคุณมาถึงอมฤต-สาร์
แล้ว พวกเรารอให้ทุกคนในคณะมารวมตัว
จนพร้ อมหน้าพร้ อมตากั น พูดคุ ยกั นเล็ก
น้อยพอหอมปากหอมคอ ตอนนี้รอบข้างตัว
ผมเริ่ มมีคนมาดูคนหน้ าแปลกแล้ว คงจะ
เป็ นเพราะหน้ าตาของเผ่ าพั นธุ์ สยามไม่
เหมือนทางอินเดี ยกระมัง ผู้คนพากันสงสัย
และอยากมอง พวกเขาเดินเข้ ามามองกัน
จะๆ (เจอแขกขี้สงสัย) สักพักหนึ่งมี คนมา
ถามว่าต้ องการแท็กซี่ไหม สามล้อไหม และ
สิ่ งอื่นๆ อี กสารพั ด เป็ นเหตุ ให้ พวกเรา
รำคาญ ต้องหยุ ดคุยเพื่อหันไปโต้ตอบ จน
กระทั่งพวกเราตัดสิ นใจพากั นไปขึ้นรถเพื่ อ
เดินทางเข้าที่พัก
รถสี่ล้ อคั นเล็ กวิ่งออกจากสถานี
รถไฟ เปิดกระจกรับลมและชมวิว มุ่ งหน้าสู่
ถนนย่านการค้าในเขตเมื องเก่า ถนนสายนี้
มีชื่อว่ า ฮอลล์บาซาร์ (Hall Bazar) เส้น
ทางสู่สุวรรณวิหาร ตลอดทางเป็ นตึ กแถว
ยาวเปิดขายของสารพัดอย่าง สมกั บเป็น
ตลาด เพราะบาซาร์แปลว่าตลาด ในเมื อง
เก่าพลุ กพล่านไปด้ วยผู้คนและจอแจไปด้วย
รถรา เข้าออกตามซอกซอยเป็นใยแมงมุม ดู
แล้วชักเริ่มเวี ยนหัว สงสัยอยากจะพักผ่อน
เสียแล้ว