Page 168 - PreamPranPunjab-full-56

เปรม ปราณ ปัญจาบ 167
?
อย่างอบอุ่นได้หรือไม่ แต่เด็กโตหลายคนให้
ความสนใจคนแปลกหน้ าอย่ างผมเป็นอั น
มาก เดินเข้ามาขอคุยด้วย
หลังจากที่ถูกทักว่ า “Hello” แล้ว
ผมทักกลับไปว่ า “นมัสเต” ตอบกลับเป็ น
ภาษาฮิ นดี ซึ่ งก็ทำให้ถูกใจชาวประชาทั้ง
หลายอยู่มิ ใช่น้อย ผมไม่คิดว่าพวกเขาจะให้
ความสนใจกั บคนไทยอย่างผม พวกเขาคิด
ว่าผมเป็นชาวญี่ปุ่น พอผมบอกว่ าไม่ใช่ พวก
เขาก็เดาว่าเป็นชาวเกาหลี ผมก็บอกว่าไม่ใช่
อีก สุ ดท้ายแล้วพวกเขาก็ นึกถึ งเพื่อนบ้าน
ใกล้ตัว ถ้าอย่างนั้ นคุณคงเป็ นชาวเนปาลีแน่ๆ
เลย ผมก็หัวเราะและตอบว่าไม่ใช่ อีก
เหตุใดคนแถวนี้จึงคิ ดว่าผมน่าจะมา
จากสองสามประเทศเหล่ านี้ สำหรั บชาวต่าง
ชาติ ที่เป็นชาวเอเชียที่ ชาวเมืองอมฤตสาร์
รู้จักมักคุ้นในลำดั บแรกคือชาวญี่ปุ่น ผมเห็ น
เด็กๆ แถวนี้กล้าแสดงออกมากและ
ชอบคุยกับคนแปลกหน้า ผมกลายเป็ นคนที่
มี หน้าตาแปลกสำหรับพวกเด็กชาวซิ กข์ไป
เสียแล้ว
ทุกเช้าผมมั กจะไปยืนชมบรรยาย
กาศบริเวณด้านหน้าอาคารนิวาส ดูผู้คน ดู
รถราที่มาจากชนบท แต่ในขณะเดียวกันก็มี
คนดูผมเช่นกัน ตกเป็นเป้าสายตาของพวก
เด็กๆ
บางคนใช้ เพียงสายตาจั บจ้องคน
แปลกหน้าผู้มาเยือนอย่างครุ่นคิ ด คงสงสัย
อยู่ในใจแต่ ไม่อยากยุ่งอะไรด้วย มองแล้ วก็
เดินผ่านไป แต่บางคนเดินผ่านไปแล้ว ยังมิ
วายลากตัวถอยกลับมาทั ก “Hello” จนได้
บางคนก็ มองเห็นผมอยู่ ห่างๆ ยังอุ ตส่าห์
ตะโกนพร้ อมโบกไม้ โบกมือทั กทาย จึงไม่
แน่ใจว่าจะสามารถเรี ยกว่ าเป็นการต้ อนรับ