๑๒
ภารตะศึ
กษาฟอรั่
ม (๒)
มหากาพย์
มหาภารตะ
๒๔
ตอนที่
กฤษณะมี
ดบาดมื
อ พระนางเทราปที
ก็
ฉี
กเอาผ้
ามา
พั
นแผลให้
และจากผลบุ
ญอั
นนี
้
เวลาที่
ทุ
รโยธน์
สั่
งให้
ไปเปลื
้
องผ้
านางตอนที่
ปานฑพเล่
นสกาแพ้
๒๕
กฤษณะก็
ส่
งผ้
ามา ดึ
งเท่
าไรก็
ยั
งมี
ผ้
าอยู
่
นี่
คื
อทํ
าบุ
ญนิ
ด
เดี
ยวได้
อานิ
สงส์
เยอะ สิ่
งนี
้
ก็
เหมื
อนกั
น กล่
าวคื
อไม่
ได้
เอาจี
วรมาห่
มเต็
มตั
ว ก็
เอาแค่
ปลายจี
วรนิ
ดหนึ่
งมาแขวนเป็
นสั
ญลั
กษณ์
ไว้
ว่
าขณะนี
้
เป็
นพระ เพราะตอนที่
สวด
มนต์
แล้
วแขวนผ้
านี
้
นํ
้
าลายก็
ไม่
ให้
กลื
น จิ
ตใจก็
มุ
่
งสวดมนต์
ภาวนาถึ
งพระพุ
ทธเจ้
า
อย่
างเดี
ยว อาจจะเพี
ยงสิ
บนาที
หรื
อสิ
บห้
านาที
ก็
พอ แล้
วเราก็
ถอดโอะเคสะออก ก็
เป็
นคนธรรมดา ผมว่
าน่
าจะเหมาะสมกั
บชี
วิ
ตในยุ
คโลกาภิ
วั
ตน์
อย่
างที่
กล่
าวมาข้
างต้
น ในเดื
อนตุ
ลาคมที่
มี
พิ
ธี
โฮมะที่
เชิ
งภู
เขาไฟฟู
จิ
ผม
ได้
ไปเข้
าร่
วมพิ
ธี
และเป็
นผู
้
ช่
วยพระ วั
นเสาร์
พระชาวญี่
ปุ
่
นทํ
าพิ
ธี
ส่
วนวั
นอาทิ
ตย์
ลู
ก
ศิ
ษย์
ชาวต่
างชาติ
ทํ
าพิ
ธี
แต่
ประธานในพิ
ธี
คื
อเจ้
าอาวาสชาวญี่
ปุ
่
น พิ
ธี
โฮมะคื
ออะไร
พวกอรั
ญวาสี
๒๖
คื
อพวกที่
อยู
่
ป่
า ในช่
วงฤดู
ฝนเหมื
อนเข้
าพรรษาก็
อาศั
ยอยู
่
ในป่
า
พอออกพรรษาแล้
วก็
จะออกมาทํ
าพิ
ธี
ให้
เกิ
ดความบริ
สุ
ทธิ ์
ขาจะมี
กองฟื
นจุ
ดไฟ
แล้
วก็
โยนไม้
ที่
เขี
ยนมนต์
หรื
อคํ
าอธิ
ษฐานเข้
าไปในไฟแล้
วสวดไปด้
วย พิ
ธี
นี
้
มาจาก
พิ
ธี
ของฮิ
นดู
พอทํ
าพิ
ธี
เสร็
จวั
นรุ่
งขึ
้
นก็
กลั
บมาเมื
องไทย ได้
พู
ดกั
บตนเองว่
าได้
เข้
าร่
วม
พิ
ธี
ที่
ศั
กดิ ์
สิ
ทธิ ์
แล้
วโกหกไม่
ได้
เลยได้
โอกาสลงมื
อแปล “ปี
กแห่
งไฟ” และต้
อง
วางแผน หนั
งสื
อมี
๑๘๐ หน้
า ตอนนั
้
นกลางเดื
อนตุ
ลาคมแล้
ว ให้
เวลากั
บตนเอง ๒
๒๔
มหากาพย์
มหาภารตะ (Mahabharata) ชื่
อที่
กล่
าวในที่
นี
้
ได้
แก่
(๑) ห้
าพี่
น้
องปาณฑพ คื
อ
ยุ
ธิ
ษฐิ
ระ – โอรสที่
ขอจากธรรมเทพ, ภี
มะเสนหรื
อภี
มะ – โอรสที่
ขอจากวายุ
เทพ, อรชุ
น – โอรสที่
ขอจากพระอิ
นทร์
, นกุ
ลและสหเทพ – โอรสฝาแฝดที่
ขอจากเทพอั
ศวิ
น (๒) นางกุ
นตี
เป็
นแม่
ของ
ทั
้
งห้
าพี
่
น้
อง (๓) นางเทราปที
เป็
นภรรยาของทั
้
งห้
าพี่
น้
อง (๔) ทุ
รโยธน์
โอรสคนโตในกลุ
่
มพี่
น้
อง
เการพ
๒๕
จากมหากาพย์
มหาภารตะ ตอนที่
ทุ
รโยธน์
(ฝ่
ายเการพ) ออกอุ
บายเชิ
ญพี่
น้
องปาณฑพมาเล่
น
สกา ยุ
ธิ
ษฐิ
ระเสี
ยพนั
นหมดทั
้
งเมื
องและทรั
พย์
สุ
ดท้
ายจึ
งนํ
านางเทราปที
เป็
นเดิ
มพั
น แล้
วต้
องเสี
ย
พนั
น ทํ
าให้
ต้
องยกภรรยาไปเป็
นทาสของทุ
รโยธน์
แต่
นางเทราปที
ไม่
ยิ
นยอม ทุ
รโยธน์
จึ
งให้
ทุ
หศาสั
นน้
องชายกระชากผม ลากตั
ว และดึ
งเสื
้
อผ้
าของนาง นางร้
องขอทุ
กคนแต่
ไม่
มี
ใครช่
วยได้
นางจึ
งพนมมื
อสวดอ้
อนวอนต่
อกฤษณะและวาสุ
เทพ แล้
วก็
มี
สิ่
งมหั
ศจรรย์
เกิ
ดขึ
้
น ผ้
าที่
ถู
กดึ
งยาว
ออกมาเรื่
อยๆ ไม่
มี
สิ
้
นสุ
ด จนทุ
หศาสั
นหมดแรงและยอมแพ้
จากเหตุ
การณ์
สํ
าคั
ญดั
งกล่
าวนี
้
จน
นํ
าไปสู
่
สงครามบนทุ
่
งกุ
รุ
เกษตรระหว่
างเการพและปาณฑพ
๒๖
อรั
ญวาสี
แปลว่
าผู
้
อยู
่
ในป่
า เป็
นชื่
อเรี
ยกของพระสงฆ์
ที่
อยู
่
ในป่
าหรื
อพระป่
า เน้
นการฝึ
กจิ
ตหรื
อ
วิ
ปั
สสนา