Basic HTML Version
เปรม ปราณ ปั
ญจาบ
259
สองสั
ปดาห์
ในอมฤตสาร์
หรื
อสิ
บ
วั
นในเมื
องและสามวั
นในหมู่
บ้
านชนบท
เวลาทุ
กนาที
ล้
วนเป็
นจั
งหวะของการค้
นหา
และ เ รี
ยนรู้
ชี
วิ
ตจึ
งดื่
มด่
ำ ไปกั
บสั
งคม
วั
ฒนธรรมชาวซิ
กข์
ในดิ
นแดนแห่
งแม่
น้
ำห้
า
สายหรื
อปั
ญจาบ
การได้
สั
มผั
สชาวซิ
กข์
ที่
อมฤตสาร์
ก็
คื
อการได้
สั
มผั
สกั
บคนอารมณ์
ดี
และคนมี
น้
ำใจ เพราะพวกเขายิ
นดี
จะช่
วยเหลื
อ เป็
น
คนที่
ผู
กมิ
ตรง่
าย เป็
นกั
นเอง และคุ
ยรู้
เรื่
อง
แต่
ภายใต้
รู
ปร่
างที่
ตั
วโต ไว้
หนวดเครายาว
และโพกผ้
า ทำให้
ชายซิ
กข์
ดู
น่
าเกรงขามและ
ดู
ลึ
กลั
บในสายตาของคนไทยทั่
วไป ทว่
าชาว
ซิ
กข์
จะมี
รอยยิ้
มให้
ได้
สั
มผั
สอยู่
เสมอ
การได้
รู้
จั
กกั
นและการได้
เป็
นมิ
ตร
กั
น ทำให้
ผมได้
เรี
ยนรู้
อะไรหลายอย่
างจาก
พวกเขา ขอยกตั
วอย่
างสั
กเรื่
องหนึ่
ง ใน
นิ
วาสที่
พั
กของสุ
วรรณวิ
หาร ผมพั
กอยู่
ในนั้
น
เกื
อบสองสั
ปดาห์
แต่
เพี
ยงแค่
สั
กสองสามวั
น
ผมก็
เริ่
มสนิ
ทสนมกั
บเจ้
าหน้
าที่
ดู
แลห้
องพั
ก
อาจจะเป็
นเพราะว่
าต้
องปะทะสั
งสรรค์
กั
น
บ่
อยครั้
งในแต่
ละวั
น และอายุ
อานามไม่
ห่
าง
กั
นนั
ก เลยคุ
ยกั
นถู
กคอ เมื่
อผมได้
รู้
จั
กคน
หนึ่
งแล้
ว คนๆ นี้
ก็
เป็
นกุ
ญแจไขไปสู่
คนอื่
นๆ
อี
ก ผมมั
กจะมี
ผลไม้
ไปร่
วมวงนั่
งคุ
ยกั
บพวก
เขาอยู่
เสมอ มิ
ตรภาพเกิ
ดขึ้
นได้
ง่
ายนิ
ดเดี
ยว
จากนั้
น พวกเ ราต่
างพยายาม
สอบถามถึ
งชี
วิ
ตและเรื่
องราวของกั
นและกั
น
ก็
คุ
ยได้
บ้
าง. . . ไม่
ได้
บ้
าง แต่
มิ
ตรภาพได้
เกิ
ดขึ้
นแล้
ว พวกเขามั
กจะหาขนมพื้
นบ้
านมา
ให้
ชิ
ม พร้
อมกั
บซั
กถามเรื่
องราวจากผมว่
า
ในแต่
ละวั
นไปเจอะเจออะไรมาบ้
าง ขณะ
เดี
ยวกั
นผมก็
อยากจะรู้
เรื่
องราวของมิ
ตร
แต่
ละคนเช่
นกั
น ซึ่
งพวกเขาก็
ยิ
นดี
จะเล่
า
สาระสุ
ดท้
ายจากปั
ญจาบ