Basic HTML Version
เปรม ปราณ ปั
ญจาบ
256
เจ้
าของบ้
านคนเดี
ยวที่
จะกิ
นไก่
เป็
นครั้
งคราว
โดยเพราะพี่
ชายเจ้
าของบ้
านเป็
นชาวซิ
กข์
ที่
เคร่
งครั
ดมาก ถื
อหลั
กศาสนสั
ญลั
กษณ์
ปฏิ
บั
ติ
ตั
ว อาหารการกิ
น สวดมนต์
ต่
าง
จากเจ้
าของบ้
านซึ่
งเป็
นน้
องชาย
คื
นนี้
นอนหลั
บแต่
หั
วค่
ำ จึ
งงดดู
หนั
งฟั
งเพลง ก่
อนนอนได้
นั่
งคุ
ยกั
บหนุ่
มน้
อย
ซึ่
งเป็
นหลานของเจ้
าของบ้
าน ผมมี
ปั
ญหา
เรื่
องการออกเสี
ยงเรี
ยกนามของหนุ่
มคนนี้
ออกเสี
ยงไปในแนว จอชหรื
อยอช เขาก็
ว่
า
ยั
งไม่
ใช่
อนาคตของเขากำลั
งวางแผนไว้
อย่
างสวยงาม ตอนนี้
เพิ่
งจะก้
าวเข้
าเรี
ยนใน
ระดั
บวิ
ทยาลั
ย และเตรี
ยมตั
วไปเรี
ยนต่
อที่
อเมริ
กา ก่
อนนอนเขาพาไปดู
ที่
นอนของเขา
ซึ่
งอยู่
ติ
ดกั
บห้
องของผม เขานอนในห้
องคุ
ณ
ยาย เขาเป็
นหลานชายคนโต ชอบนอนใน
ห้
องคุ
ณยาย
และแล้
วเมื่
อเวลาราวสี่
ทุ่
มบ้
านทั้
ง
บ้
านก็
เงี
ยบลงและเหลื
อแต่
แสงไฟนอกตั
ว
บ้
านเท่
านั้
นที่
สว่
างไปจนถึ
งรุ่
งเช้
า
ตอนรุ่
ง เช้
าราวตี
ห้
า นอกบ้
าน
อากาศเย็
น พอหกโมงเช้
าผมก็
เก็
บสั
มภาระ
เรี
ยบร้
อย อี
กไม่
กี่
ชั่
วโมงก็
จะจากอมฤตสาร์
แล้
ว เจ้
าของบ้
านเชิ
ญจิ
บชาร้
อนๆ ก่
อนออก
จากบ้
าน เขาจะเตรี
ยมอาหารเช้
าใส่
ถุ
งให้
แต่
ตอบปฏิ
เสธไป เดี๋
ยวตอนสายๆ ถ้
าหิ
วก็
หากิ
นแถวสถานี
รถไฟได้
ผมอยากจะกล่
าวลาทุ
กคน แต่
ยั
งไม่
ตื่
นกั
น ผมจึ
งถื
อวิ
สาสะย่
องเข้
าไปในห้
อง
นอนคุ
ณยาย เพื่
อปลุ
กและอำลาหนุ่
มน้
อยที่
ผมออกเสี
ยงนามของเขาไม่
ถู
ก จึ
งได้
แค่
จั
บ
มื
อกล่
าวลา หนุ่
มน้
อยขี้
เซาซุ
กตั
วนอนต่
อ
พอดี
คุ
ณยายเดิ
นเข้
ามา ท่
านยิ้
มให้
ผมกล่
าว
ขอบคุ
ณเป็
นภาษาฮิ
นดี
แต่
คุ
ณยายไม่
ได้
ยิ
น
พอออกมานอกตั
วบ้
าน ปรากฏว่
าพี่
ชายกั
บ
ภรรยานอนนอกบ้
าน บนเตี
ยงสานแบบ
อิ
นเดี
ย ผมกล่
าวลาแล้
วขึ้
นรถออกจากบ้
าน
ไปก่
อนเวลาเจ็
ดโมง
ดร.ภู
ริ
นเดอร์
พามาส่
งที่
บ้
านคุ
ณ
บาลบิ
นซึ่
งอยู่
รอบนอกของเขตในเมื
อง ทาง
เข้
าบ้
านก็
ซั
บซ้
อนเข้
าซอกออกซอยต่
างๆ จน
จำไม่
ได้
คุ
ณบาลบิ
นรอคุ
ณแฮปปี้
มาที่
บ้
าน
ก่
อน แล้
วก็
พาไปส่
งผมที่
สถานี
รถไฟ พวก
เราร่
ำลากั
นพอประมาณ เพราะทั้
งคู่
ต้
องรี
บ
ไปทำงาน ส่
วนผมกลายเป็
นคนว่
างและ
อิ
สระ รอขึ้
นรถไฟอย่
างเดี
ยว
ผมกำลั
งจะนั่
งรถไฟลงที่
สถานี
เมื
องปฐานโกฎ เพื่
อเดิ
นทางไปรั
ฐหิ
มาจั
ล
ประเทศ สองสถานี
นี้
ห่
างกั
นเพี
ยง 2 ชั่
วโมง