Basic HTML Version
เปรม ปราณ ปั
ญจาบ
254
ยั
งคงพอมี
เวลาอี
กสองสามชั่
วโมง
ก่
อนจากไป คุ
ณแม่
ครู
แจ็
คกี้
แนะให้
ซั
กผ้
า
ก่
อน ว่
าแล้
วก็
พาไปดู
เครื่
องซั
กผ้
าเสี
ยก่
อน
ให้
เห็
นว่
าซั
กและอบแห้
งได้
แต่
คนซั
กไม่
ใช่
ผม
แต่
เป็
นน้
องสาวครู
แจ็
คกี้
จะเป็
นผู้
ซั
กให้
เมื่
อครู
แจ็
คกี้
กลั
บมา ขอขยั
บเวลา
ออกจากหมู่
บ้
าน จากตอนบ่
ายเป็
นตอนเย็
น
จึ
งทำให้
มี
เวลาตากผ้
าให้
แห้
ง ผมอาศั
ยเวลา
นี้
นั่
งคุ
ยกั
นใครอี
กหลายคนที่
แวะเข้
ามาอำลา
และมอบของที่
ระลึ
กเล็
กๆ น้
อยๆ จากเมื
อง
ไทยแทนคำขอบคุ
ณ
จนเมื่
อนายตำรวจหนุ่
มของพวกเรา
คื
อคุ
ณลาล่
ามาถึ
ง ก็
แสดงว่
ายกพลยาตรา
ออกจากหมู่
บ้
านได้
แล้
ว คื
นนี้
ผมจะไปพั
กอี
ก
หมู่
บ้
านหนึ่
งใกล้
ตั
วเมื
องอมฤตสาร์
พวกเราใช้
เส้
นทางลั
ดที่
เลาะไปตาม
หมู่
บ้
านต่
างๆ โดยไม่
วิ่
งบนถนนหลั
ก หลี
ก
หนี
ความพลุ
กพล่
านบนท้
องถนน พอเข้
าใกล้
เขตเมื
องแล้
วก็
ใจหายแว๊
บ สภาพบ้
านแตก
ต่
างกั
นมาก แม้
ว่
าหมู่
บ้
านใกล้
เมื
องจะยั
งมี
เรื
อกสวนไร่
นาก็
ตาม แต่
ความเป็
นบ้
านของ
บ้
านคนใกล้
เมื
องค่
อนข้
างดู
ดี
กว่
า บ้
านฉาบ
ด้
วยปู
น ไม่
เห็
นอิ
ฐเรี
ยงเป็
นชั้
นๆ รั้
วบ้
านสู
ง
มี
เหล็
กดั
ดหนา
หมู่
บ้
านสำหรั
บคื
นนี้
ถื
อว่
าเป็
นทาง
ผ่
าน เพราะเป็
นคื
นสุ
ดท้
ายในปั
ญจาบ พรุ่
งนี้
เช้
าจะต้
องไปสถานี
รถไฟเมื
องอมฤตสาร์
คุ
ณ
บาลบิ
นช่
วยประสานงานกั
บญาติ
มิ
ตรให้
ผม
ไปพั
กบ้
าน ดี
กว่
าพั
กที่
โรงแรม ตอนแรกจะ
ขอพั
กที่
โรงแรม แต่
ทางฝ่
ายเจ้
าภาพไม่
มี
ใคร
ยิ
นยอม เรี
ยกว่
าต้
องดู
แลกั
นจนถึ
งวิ
นาที
สุ
ดท้
ายเลยที
เดี
ยว
ครู
แจ็
คกี้
และตำรวจลาล่
าพามา
ส่
งที่
บ้
านของ ดร.ภู
ปิ
นเดอร์
ภั
ตตี
(Dr.
จำใจจากลาบ้
านนาน้
องพี่