Page 235 - PreamPranPunjab-full-56

เปรม ปราณ ปัญจาบ
234
พอพระอาทิตย์ ค่อยๆ คล้ อยต่ำลง
จนลาจากขอบฟ้าแล้ว พวกเราก็เริ่ มตกอยู่ใน
ความมืด ความเงียบและความมื ดในค่ำคื นนี้
กลายเป็นสิ่งคู่กันไปโดยปริยาย ในหมู่บ้ าน
ชนบทของอินเดียหลายหมู่บ้านมั กจะเป็นเช่น
นี้ใช่ไหม
ไฟดับตั้งแต่ ตอนบ่ายจนถึงค่ำ กิน
เวลานานหลายชั่วโมงแล้ว ไฟดับในหมู่ บ้าน
ถือเป็นเรื่ องปกติของชาวบ้ าน และไฟดั บ
นานหลายชั่วโมงก็ยิ่ งเป็ นเรื่ องธรรมดาๆ
เช่นกัน ก่อนหน้านี้ก็เคยเจอไฟตกหรือไฟดั บ
บ่อยครั้ง แต่คราวนี้ได้เผชิญกั บไฟดับนานๆ
... เป็นตามคำล่ำลือ
พอพวกเรากลับมาถึงบ้าน มีแต่คน
บอกว่าไฟดับนานแล้ว ครูแจ็คกี้จึงกุลีกุจอหา
เบอร์โทรศั พท์ของการไฟฟ้าทันที แม้จะค่ำ
มื ดแล้วยั งก็มี เจ้าหน้าที่ อยู่รับสาย พอแจ้ ง
เรื่องราวไป เจ้าหน้าที่ บอกว่าเพิ่งจะทราบ
เรื่องเพราะพวกเราโทรไปนี่เอง ไฟดับเป็น
ชั่วโมงๆ ทำไมไม่มี ใครโทรมาแจ้งเลย เขา
รับปากว่าจะดำเนิ นการแก้ ไขให้ แต่ ไม่ ได้
บอกว่ าไฟจะมาตอนไหน พวกเราก็รอไป
เรื่อยๆ ครูแจ็คกี้โทรศั พท์ไปสอบถามญาติๆ
ที่อยู่หมู่บ้านใกล้ เคียงก็ปรากฏว่าไฟดับกั นทั้ง
บางเลย สงสัยว่าคงจะมีเหตุขัดข้องที่ต้ นทาง
เสียมากกว่า
เ วลาหนึ่ งทุ่ มแล้ ว แสง ไฟจาก
เทียนไขและตะเกียงเริ่มสว่างขึ้นเป็นหย่อมๆ
ทั้งหมู่บ้ านเงียบมาก นานๆ จึงจะได้ยินเสียง
คนหัวเราะหรือเด็กร้องไห้ดั งๆ น้องสาวครู
แจ็คกี้ หาเทียนไขจุดทั่ วบ้าน หลายคนกั งวล
กับการอยู่ของผม เสียงใครคนหนึ่งบอกว่ า
ราตรีใต้แสงดาว