Page 211 - PreamPranPunjab-full-56

เปรม ปราณ ปัญจาบ
210
สิบนาที รอเพื่อให้ แม่ทำโรตี ใหม่ๆ ร้ อนๆ
กินกับแกง
ไม่ว่าจะกินข้าวหรือกินโรตี ก็จะต้อง
ใช้มือเปิบ แต่มี ช้อนให้ คงเกรงว่าคนไทยจะ
ไม่คุ้นเคย แต่การกินด้วยมืออร่อยกว่ าเยอะ
เลย กินโรตีจะฉี กโรตีเป็นชิ้นเล็ก แล้วนำไป
หยิบแกงหรือผัดผั ก (แล้วก็ใส่ปาก...) ปกติคง
มีเทคนิคการกิ น แต่ผมใช้เทคนิคส่วนตัว คือ
กินครบหมดทั้งสิ บนิ้ว จนมีคนส่งผ้ าเช็ดมือ
มาให้ เหมือนรู้ล่วงหน้าว่าจะต้องใช้
วงอาหารกินเวลาไปนานชั่วโมง
กว่าๆ เพราะกินไปบ่นไป ผมกินได้น้อยกว่า
ใครๆ ทำให้เจ้าบ้ านไม่ ยอม เพราะกินได้
น้อยกว่ าเกณฑ์ที่ชาวปัญจาบี กินกั น จนมี
คำถามว่าอาหารไม่ถูกปากหรือเปล่ า หรือ
ไม่อร่อย แต่ ผมพยายามอธิ บายว่าอาหาร
อร่อย แต่กินได้ไม่มากนัก
อิ่มอาหารแล้ว มักจะตามด้ วยชา
หรือขนม แน่นอนแหละว่าผมกินอะไรต่ อไม่
ได้อีกแล้ว จึงขอยุติ การกินไว้แต่เพียงเท่ านี้
ช่วงย่อยอาหาร เลยชวนออกไปเดินเล่นหน้า
ปากซอย ตอนนี้ราวสามทุ่ม หมู่บ้านเงียบ
มาก พวกเราเดินอย่างช้าๆ สัมผัสอากาศ
ริมทุ่ ง เดินไปคุยไปใต้แสงไฟ นานๆ จะมี
มอเตอร์ไซค์สักคั นวิ่งผ่ านมา ลมเย็นๆ ช่ วย
ทำให้รู้สึกสบายมากขึ้น กลิ่นฟางข้าวสาลียัง
ลอยติดจมูก
สักพั กใหญ่ ก็กลั บเข้ าบ้ าน ให้ผิ ว
กายกระทบน้ำก่อนนอน ห้องอาบน้ ำของ
บ้ านมีตัวโยกน้ ำตั้งอยู่ภายใน สบายหน่อย
เพราะไม่ต้องหิ้ วถังน้ ำ คุณนิชานจะโยกน้ำ
ให้ผมอาบ แต่ผมปฏิเสธเพราะผมจะอาบเอง
ก็ต้องโยกน้ำเอง คุณนิ ชานงงเล็กน้อย คิด
ว่ าคนไทยทำไม่ เป็ น ผมโยกน้ ำให้ ดู เพื่อ
ยืนยั นว่าทำเป็ น คุ ณนิชานไม่ยอม จึ งไป
ตามคุ ณโกปีมาคุยด้ วยอีกคน จนกลายเป็น
เรื่องใหญ่ในบ้าน ผมยั งยืนยันว่ าจะโยกน้ำ
อาบด้วยตนเอง ทุ กคนจึงยอมแพ้ และเมื่อ
น้ำเต็ มถังพลาสติกใบใหญ่ จึงอาบสบาย น้ ำ
บาดาลที่นี่ไหลแรงดีและเย็นดีแม้ในฤดูร้อน
มิตรใหม่แยกย้ายกันกลับบ้าน น้อง
สาวครูแจ็ คกี้จัดที่ นอนให้ ส่งผ้ าห่มให้ หนึ่ง
ผืน สงสัยว่าทำไมผืนหนาจัง อากาศออกจะ
ร้อน เขาบอกว่าตอนเช้าอากาศเย็น เลยรับ
มาไว้ก่อน
เกือบสี่ทุ่ม สมาชิกในบ้านยังคงยุ่ง
อยู่กับเรื่องต่ างๆ แต่ผมหลับไปในตอนไหนก็
ไม่ทราบ จนใกล้แจ้ง อากาศเย็นพอสมควร
ผ้าห่ มผืนหนาข้างกายจึ งถู กหยิบใช้ ตามคำ
บอกกล่าว
ความอบอุ่นที่ ทุกคนมอบให้ และ
น้ำใจไมตรีที่มี ให้กับผู้มาเยือนเป็นสิ่งที่ทำให้
รู้สึกว่ าที่นี่... ปั ญจาบ ก็เหมื อนบ้านอีกหลัง
หนึ่ง เป็นบ้านที่อบอุ่น