Page 153 - PreamPranPunjab-full-56

เปรม ปราณ ปัญจาบ
152
แต่บนถนนหลักเส้นทางสู่สุ วรรณ-
วิหารถื อว่ าเป็ นเส้นทางที่ จอแจมากที่ สุ ด
เพราะใครๆ ก็มาที่นี่ รวมทั้งพวกพ่อค้าด้ วย
ก็ในเมื่อที่นี่มี ลูกค้านับพั นนับหมื่น อย่างไร
เสียก็จะต้ องมีคนจำนวนหนึ่งกลายเป็นลูกค้ า
ในที่สุด
บริเวณริมถนนและบนทางเท้าจะมี
บรรดาพ่อค้ าขายของสารพั ดรายการ ยืน
บ้างและเดินเร่ขายบ้าง บนถนนมีแต่พ่อค้า
ไม่มี แม่ค้ า เพราะผู้ชายเป็นฝ่ายหาเงิ นเข้า
บ้าน ส่วนภรรยาเป็ นแม่บ้ านที่ต้องอยู่บ้ าน
นานๆ จะเห็นบิดากับบุ ตร สองคนมายืน
ขายของคู่กัน ก็เห็นได้ว่าบิดาฝึกบุตรให้ ทำ
มาหากินตั้งแต่เยาว์
สินค้าหลั กในย่านนี้ มั กจะเป็นสิ่งที่
เกี่ยวข้องกั บศาสนสัญลักษณ์ และของที่ระลึก
อันได้แก่ มีดดาบ กริช กำไล หวี รูปพระ
ศาสดา รูปสุ วรรณวิ หาร ผ้ าโพกศี รษะ
เสื้อผ้ าต่ างๆ แต่สิ่ งของที่ จำเป็นมากที่สุด
หรือควรจะต้องซื้อในลำดับแรกหากจะเข้าไป
ในสุวรรณวิ หารคือผ้าโพกศีรษะ ซึ่งมีหลาย
คอลเลคชั่นให้เลือกซื้อ มีหลายราคา หลาย
สี หลายเกรด หากในตอนขากลับ ทุกอย่าง
ก็ ดู น่าซื้ อเป็นของที่ระลึ กไปเสียหมด โดย
เฉพาะรูปพระศาสดากับรูปสุวรรณวิหาร ทั้ง
รูปกระดาษและรูปที่ ใส่กรอบพร้ อมติดไฟ
กระพริบสวยงาม... เป็นไปตามราคา
บนถนนหลักเขตสุวรรณวิ หารมีข้อ
จำกัดเรื่ องการขนส่ งหรื อจำกั ดรถขาเข้ า
บางเวลาเปิดให้รถวิ่ งเข้าไปได้ บางเวลาไม่ให้
เข้า พวกเขาคงมี เวลากำหนดไว้และเป็นที่
ทราบกันทั่ ว แต่ผมยั งค่ อนข้างสั บสนกั บ
เวลาเข้าได้หรื อเข้าไม่ ได้ ในตอนกลางคืน
หากนั่งรถสามล้อกลั บก็จะมาส่ งแค่ปากทาง
ส่วนที่เหลือก็ เดินเข้าไปเอง ซึ่ งใครๆ เขาก็
เดินกัน ส่วนใครปั่นจั กรยานก็ เข้าได้สบาย
ไม่มีห้าม
พวกพ่อค้าที่เร่ ขายสินค้าทั้ งหลาย
ขยันมาก... ยืนเร่ขายกันทั้งวั น แม้แต่ตอน
กลางคืนก็ยังเร่ขายไม่รู้จักเหนื่ อย คงขายได้
เรื่อยๆ เพราะมีคนเดินบนถนนอยู่ตลอด
พ่อค้าเร่ในเมืองเก่านี้มี ข้อดีอยู่อย่าง
หนึ่งคือไม่ตื๊อลูกค้ามากนัก ไม่เกาะแกะให้ซื้อ
สินค้ า ถ้าลู กค้าปฏิ เสธบอกว่าไม่เอา พวก
เขาอาจจะถามต่ออีกนิดหน่อยว่ าไม่เอาจริง
หรือ มีแบบอื่นอีกนะ ถ้ามีเสียงยืนยันปฏิ เสธ
อีก พวกเขาก็จะยุติ การขายทันที แล้วไปหา
ลูกค้ ารายอื่น จะไม่เสียเวลามาเดิ นตื๊อเดิน
ตามลูกค้าที่ ปฏิเสธหรื อรอให้ลู กค้าเปลี่ยน
ใจ... อย่างนี้ ก็จะขายได้ช้า พวกเขาเอาเวลา
เดียวกันนั้นไปหาลูกค้าคนใหม่ดีกว่ า เผื่อจะ
ขายได้ คนเดิ นบนถนนตั้งหมื่นคนเชียวนะ
จะขายของเพียงสิบชิ้นที่มี อยู่ในมือไม่ได้เชียว
หรือ เพี ยงแต่ ต้องขยั นเดินเข้ าไปถามว่า