เปรม ปราณ ปั
ญจาบ
251
พวกเรานั่
งคุ
ยที่
ทางเข้
าหน้
าบ้
าน
เพราะอาศั
ยร่
มของไม้
ใหญ่
จึ
งไม่
ได้
เข้
าไปใน
บ้
าน หน้
าบ้
านเต็
มไปด้
วยกองฟาง ตั
วบ้
าน
เป็
นบ้
านชั้
นเดี
ยวสร้
างด้
วยอิ
ฐไม่
ฉาบปู
นเช่
น
เดี
ยวกั
บบ้
านของชาวนาทั่
วไป หน้
าต่
างเป็
น
โครงไม้
เปิ
ดช่
องไว้
เฉยๆ ไม่
มี
บานหน้
าต่
าง
ป้
องกั
นคนนอกมองเข้
าไปด้
วยการปิ
ดผ้
า
ม่
านไว้
ตอนกลางคื
นคงจะมื
ดน่
าดู
และก็
คง
เงี
ยบมากที
เดี
ยว แต่
ที่
นี่
เป็
นบ้
านที่
อบอุ่
นของ
พวกเขา เป็
นอี
กตั
วอย่
างหนึ่
งของครอบครั
ว
ที่
มี
ชี
วิ
ตสมถะและเรี
ยบง่
าย มี
ความสั
นโดษ
แต่
ไม่
โดดเดี่
ยว
พอสมควรแก่
เวลา พวกเราจึ
งกล่
าว
คำขอบคุ
ณและอำลา เพื่
อไปยั
งท้
ายหมู่
บ้
าน
ซึ่
งเป็
นทุ่
งนาและไร่
ผั
ก เป็
นเวิ้
งกว้
างใหญ่
ที
เดี
ยว พื้
นที่
ส่
วนใหญ่
ในเดื
อนเมษายนนี้
กลายเป็
นไร่
มะเขื
อ ซึ่
งชุ่
มฉ่
ำไปด้
วยน้
ำ
เข้
าใจว่
าใช้
น้
ำบาดาลเช่
นเดี
ยวกั
บไร่
อ้
อยที่
เพิ่
งไปดู
มา พอผ่
านไร่
มะเขื
อก็
เข้
าสู่
ถนน
เลี
ยบคลองชลประทาน จอดรถหยุ
ดดู
ถนน
กั
บคลอง ผมเดิ
นลงไปในคลองซึ่
งตอนนี้
กลายเป็
นถนนดี
ๆ นี่
เอง ริ
มตลิ่
งเป็
นดงดอก
พั
งพวยสี
ชมพู
ลั
กษณะทางธรรมชาติ
คล้
ายๆ กั
บทางบ้
านเรา มี
คนบอกว่
าถ้
า
อยากเห็
นน้
ำเต็
มคลองต้
องมาหน้
าฝน. . .
ก็
เป็
นข้
อเสนอที่
น่
าสนใจ อาจจะได้
กลั
บมา
อี
กครั้
งตอนที่
ฝนตก
ถนน เ ลี
ยบคลอ ง เ ชื่
อม ไ ปถนน
ลาดยางเส้
นหลั
กของหมู่
บ้
าน จึ
งได้
รู้
ว่
าพวก
เราวิ่
งกั
นเป็
นวงกลม เมื่
อไปอี
กด้
านหนึ่
งของ
หมู่
บ้
าน ได้
พบกั
บการทำอิ
ฐ ตอนแรกคุ
ณ
โกปี
ไม่
อยากให้
แวะเพราะไม่
รู้
จั
กกั
บคนงาน
กลุ่
มนี้
แต่
ก็
ต้
องแวะตามคำขอของคน
อยากรู้
คนงานรั
บจ้
างทำก้
อนอิ
ฐเป็
นคนมา
จากรั
ฐอื่
น มาอาศั
ยอยู่
ชั่
วคราวในหมู่
บ้
าน
สี
ผิ
วและการแต่
งกายแตกต่
างจากชาวบ้
าน
แถวนี้
คนงานมี
ทั้
งชายหญิ
ง เท่
าที่
เห็
นมี
เกิ
น
สิ
บคน
ข้
าวสาลี
เรี
ยกว่
า “กนั
ก” (kanak), ภ.ปั
ญจาบี
: , ภ.ฮิ
นดี
:
ชาวนา เรี
ยกว่
า “กี
ซาน” (kisan), ภ.ปั
ญจาบี
: , ภ.ฮิ
นดี
: