Page 246 - PreamPranPunjab-full-56

เปรม ปราณ ปัญจาบ 245
ใหญ่ กว่ าจอบไทยสั กเท่ าตั ว แต่รูปทรง
คล้ายคลึงกัน
ไม่ห่างจากที่พวกเรากำลั งยืนคุยกัน
ฝูงนกกระยางตัวขาวกำลังยืนจั บจ้ องแมลง
ในไร่อ้อย น้ำไหลจนเจิ่งนองไปทั่วไร่ พวก
นกกระยางเลยไปยืนดักอยู่ รอบๆ รอให้เจ้า
พวกแมลงที่ กำลังหนี น้ำออกมาจากรูใต้ ดิน
ลอยตั วขึ้ นมาเมื่อไหร่ก็ เข้ าปากนกเมื่ อนั้น
เป็นห่วงโซ่อาหารตามธรรมชาติ... มันก็เป็น
เช่นนั้ นเอง
พวกเราไปอีกซอยหนึ่ง เป็นแปลง
ที่สี่ คราวนี้ได้ พบกับครอบครั วหนึ่ งกำลัง
เกี่ ยวข้าวสาลี กันอย่ างขะมักเขม้น เมื่อทั้ ง
ครอบครัวเห็นพวกเราโบกมื อให้ พวกเขาก็
หยุดงานชั่วคราว แล้ วหันมาคุยกับพวกเรา
( แ ต่ ฝ่ า ย แม่ ยั ง ค ง ถื อ เ คี ย ว อ ยู่ ใ นมื อ ? )
ครอบครั วชาวนามีพ่ อแม่และบุตรสองคน
คนโตเป็นหนุ่มวัยรุ่ น อีกคนหนึ่ งเป็นยังเป็น
เด็กราวเด็กประถม
แม้จะอากาศร้อนอบอ้าวและแดดจะ
แรง ทว่าทุกคนยังยิ้มต้ อนรับด้ วยไมตรีจิต
ฝ่ ายพ่อใจดี หิ้วกระติ กน้ ำจากใต้ ต้ นไม้ มา
ให้ พวกเรา มี หรื อที่ พวกเราจะไม่ ดื่ ม. . .
ดั บกระหาย ผมขอน้ ำใส่ ขวดพลาสติ ก
เพราะน้ ำหมดเกลี้ยงไปแล้ ว พวกเขาก็
หัวเราะเล็กน้อยแต่ ยินดีให้
ผื นนาข้ าวสาลี แปลงขนาดพอ
เหมาะสำหรับแรงงานหนึ่ งครอบครัว ช่วย
กันเกี่ ยวไปเรื่ อยๆ ราวสัปดาห์จะแล้วเสร็ จ
ส่ วนที่ เกี่ ยวแล้วก็ กองพะ เนิ นให้ เห็ นอยู่
ปลายนา ผมรู้สึกดีที่ได้เห็นพ่อแม่ลูกช่วยกัน
เกี่ยวข้าว สมาชิกทุกคนในครอบครัวต่างอยู่
พร้อมหน้ากันและช่วยงานในครัวเรือน เป็น
วิ ถีชี วิตชาวนาแบบพึ่งพาตนเอง ไม่ มี ใคร
ยอมทิ้ งที่ นาไปทำงานในเมืองในโรงงาน
ผลผลิตที่ได้ก็เก็บไว้กินในครัวเรือน ข้าวสาลี
คืออาหารหลั กของชาวนาปัญจาบี
ก่ อนจากครอบครัวนี้ ไป พวกเขา
บอกว่าดีใจที่มาแวะเยี่ยมถึงที่นาและถ่ายรูป
พวกเขาไป พวกเขารู้ สึกดีที่ มีชาวต่างประเทศ
ให้ ความสนใจการเกี่ยวข้าวและมาพูดคุยกับ
ชาวนา เพราะที่นี่ไม่ใช่แหล่งท่องเที่ยว
แม้ว่าจะเป็นเพียงแค่ สิบนาทีสั้นๆ ที่
ได้ พบปะกัน ต่ างฝ่ายต่างไม่เคยรู้จักกั นมา
ก่ อน และไม่ได้ คาดว่ าจะได้มาพบกั น แต่
ความรู้ สึกดีๆ และมิ ตรภาพได้ เกิ ดขึ้ นแล้ว
เบ่งบานไปทั่วทุ่งเลยทีเดียว