Page 205 - PreamPranPunjab-full-56

เปรม ปราณ ปัญจาบ
204
เลย ผมต้องขอบคุ ณคุณลาล่าที่ ดู แล
สั มภาระของผมตลอดการ เข้าออก
หมู่บ้าน
หลั งจากที่ เข้าบ้ านหนึ่ งออก
บ้ านหนึ่ง จนจำไม่ ได้ ว่ าหลังไหนเป็ น
บ้ านของใครกันแน่ จากนั้น ได้ แวะดู
ร้านค้าเล็กๆ 2–3 ร้าน อยากจะรู้และดู
ซิว่ามี อะไรขายบ้าง ก็เห็นว่ าส่วนใหญ่
เป็นข้ าวของที่ใช้ ในครัวเรือนเป็นหลั ก
ข้าวสารและธัญพืชประเภทต่ างๆ อยู่ใน
กระสอบ ผักสดก็มีบ้ าง หอมหัวใหญ่กับ
มันฝรั่ งดูจะมีเยอะหน่ อย เป็นสิ่งจำเป็น
ในครั วเรื อน นอกจากนี้ก็มี จำพวกสบู่
ยาสีฟัน ผงซั กฟอก
แต่ขนมขบเคี้ ยวมีน้อย คิดว่ า
พวกเด็กๆ ไม่ค่ อยจะได้กินขนมถุงสักเท่า
ไหร่ สำหรับกลุ่มผู้ ชาย อันนี้ไม่ต้องพูด
ถึง ทุ กร้านจะมีหมากสำเร็ จรูปบรรจุ
ซองขาย หมากที่กล่าวถึ งนี้ก็คื อหมากที่
กินกับพลูแบบไทย แต่ตอนนี้ชาวอินเดีย
ทั้งหนุ่ มน้อยและหนุ่มเหลือน้อยต่างนิยม
กินหมากผงบรรจุซอง เป็ นซองขนาด
เล็กๆ คล้ ายยาอม สามารถพบเห็นได้
ทั่วไปในอิ นเดี ย และในหมู่ บ้ านก็เป็ น
ปลายทางของการค้าหมากซองนี้ ด้วย
ราคาซองละ 1 รูปี จะถูกจะแพงขึ้ นอยู่
กับยี่ห้อและส่วนผสม
ระหว่ างทางเจอวั วหลายตั ว
กำลั งยืนกิ นหญ้า วัวฝูงเล็ กเพี ยงสอง
ส า ม ซึ่ ง ห นึ่ ง ฝู ง นี้ ห ม า ย ถึ ง ห นึ่ ง
ครอบครัว หากมีวั วอย่างน้อยหนึ่ งตัว
ครอบครัวก็ จะรู้สึกอุ่ นใจมาก เพราะวัว
ในสังคมอินเดียมีประโยชน์ หลายประการ
วัวแต่ละตัวจึงถู กขุนอย่างดี อ้วนพีและ
ผิวพรรณมันขลับ ถ้ าคิดในทางเศรษฐ-
ศาสตร์ แล้ วก็ ถื อได้ ว่ า เป็ นสินทรั พย์
ประจำครอบครัวที่ มี มู ลค่ าสู งและมี
คุณค่ามาก
ค่ำคืนแรกในหมู่บ้ าน พวกเรา
มาจบปิดท้ายที่คุรุดวารา ตั้ งอยู่ริมถนน
สายหลักของหมู่บ้ าน อยู่ท่ามกลางทุ่ ง
ข้าวสาลี ใครก็ตามที่ เข้าออกหมู่บ้านก็จะ
ต้องเห็น ครูแจ็ คกี้ เข้าไปพูดคุยกับท่ าน
ศาสนจารย์ก่อน แล้วแนะนำผู้มาเยือน
จากเมืองไทยให้เป็ นที่รู้จัก จากนั้นขอ
อนุญาตให้พวกเราเข้ าไปชมด้านในและ
ถ่ายรูป ท่ านทั้งหลายยินดีและใจดี ให้
ความเป็นกันเอง แม้ว่าจะสื่อสารกั นไม่
ได้ ท่านพูดภาษาปัญจาบี ครูแจ็คกี้คอย
แปลให้เช่นเคย